Apuntes biográficos/históricosPanadeiro de profesión e autodidacta, foi un personaxe crave do anarquismo madrileño desde 1908 ata 1936. Participou no comité organizador do Congreso del Teatro de la Comedia de Madrid que a Confederación Nacional do Traballo (CNT) celebrou en decembro de 1919. No curso dos seus debates asinou, xunto a Eusebio C. Carbó, Saturnino Meca, Simó Piera e Ángel Pestana, entre outros, a proposición concernente á declaración de principios da CNT, segundo a cal a finalidade que perseguía o sindicato era o Comunismo Libertario. En marzo de 1921 foi detido con motivo do atentado que custou a vida ao presidente do Consello de Ministros, Eduardo Dato, e permaneceu dous anos no cárcere inculpado de coordinar o atentado cometido polos anarquistas cataláns Casanellas, Nicolau e Mateu. A policía acusouno de comprar as armas que utilizaron os asasinos e de desprazarse a Eibar con este fin.
Colaborador permanente de Solidariedad Obrera, o órgano de prensa da CNT que se publicaba en Barcelona, e da CNT de Madrid, durante a Guerra Civil foi correspondente de guerra nas frontes de batalla e a miúdo enviaba tamén crónicas xornalísticas ao diario "Catalunya", publicado en catalán pola CNT en Barcelona. Morreu a finais de marzo de 1939 en Madrid, cando recibiu a tiros, desde a súa casa, ao exército franquista na súa entrada á capital da República. RAH