Apuntes biográficos/históricosPintor, poeta, ensaísta, autor teatral, novelista, articulista, catedrático, e membro correspondente da Real Academia Galega, Tomás Barros é un dos intelectuais galegos máis prolíficos do extrañamiento interior, grupo de intelectuais antifranquistas que non optou polo exilio, pero que compartiron inquietudes e colaboracións cos exiliados, tal como sucedeu no caso de Barros con Luís Seoane, Rafael Dieste, Vicente Aleixandre, Celso Emilio Ferreiro ou o seu primo Isaac Díaz Pardo.
Nacido accidentalmente en Toledo en 1922, a familia retorna en 1929 á cidade de orixe dos seus pais, Ferrol, onde residirá o resto da súa infancia e adolescencia. Tras estudar maxisterio en Santiago de Compostela, márchase a Madrid en pos da licenciatura en Belas Artes pola Academia de San Fernando. Durante máis de trinta anos exercerá a Cátedra de Debuxo e Expresión Plástica na Escola de Maxisterio da Coruña ( Escola de Maxisterio da Coruña), compaxinando a docencia coa creación artística ata o final dos seus días.
A súa actividade literaria desprégase desde os inicios da década dos 50. Ao longo da década, Barros publica sucesivas obras poéticas e teatrais, así como unha crecente produción ensaística en xornais e revistas. En 1975 funda a revista de poesía Nordés xunto a Luz Pozo Garza, e en 1973 é galardoado co Premio Internacional de Poesía do Círculo de Escritores e Poetas Iberoamericanos de Nova York. Nos anos 80, a produción literaria de Barros incluirá varias pezas dramáticas e abundantes artigos xornalísticos e de ensaio.
A súa produción pictórica, de crecente tendencia abstractiva a partir da década dos 60, caracterízase por unha preocupación polo ritmo, a forma e a cor, manifesta polo propio artista en varios dos seus ensaios.
O 27 de outubro de 2017 os fillos de Sara Cao e Tomás Barros doaron á Real Academia Galega todo o arquivo do autor (escritos, manuscritos, correspondencia, recortes de prensa, borradores, gravacións, orixinais de libros, etc.) co fin de garantir a súa divulgación entre os investigadores e na sociedade en xeral.
Wikipedia