Holanda

Holanda é unha rexión histórica no centro-oeste dos Países Baixos. Ten unha superficie de 5.488 km2 e unha poboación de 6 065 459 habitantes (2006), que lle dá unha alta densidade de poboación, 1.105,22 hab/km2. O termo Holanda utilízase a miúdo para o conxunto do reino dos Países Baixos, que é xeralmente aceptado en varios contextos, pero molesto para unha parte dos neerlandeses, especialmente nas outras provincias do reino.Foi un condado do Sacro Imperio Romano Xermánico que, en 1477, pasou a formar parte das Dezasete Provincias dos Habsburgo (Países Baixos españois). Máis tarde sería o principal Estado da República das Sete Provincias Unidas dos Países Baixos (1581 - 1795).Na actualidade a rexión está dividida en dúas provincias: Holanda do Norte (Noord-Holland) e Holanda do Sur (Zuid-Holland), creadas en 1840

Holanda (en neerlandés: Holland), de manera estricta, es una región histórica y exprovincia situada en la costa occidental de los Países Bajos. Desde 1840, está dividida en dos provincias, Holanda Septentrional y Holanda Meridional. En el pasado, el antiguo condado de Holanda fue miembro principal de las Provincias Unidas (1581-1795). Debido a su importancia histórica en la región, el topónimo «Holanda» se utiliza tradicionalmente como pars pro toto o sinécdoque para referirse al Estado soberano, siendo la denominación oficial de este la de «Países Bajos». Sin embargo, durante el reinado de Luis I Bonaparte, el Estado llevó el nombre de Reino de Holanda (1806-1810). Lo mismo ocurre con el idioma, el neerlandés, que es conocido tradicionalmente, por extensión, como «holandés»