O gaiteiro de Lugo : calendario gallego pro ano de...,...

Notas: Colaboradores: Antonio Noriega Varela, Xosé Filgueira Valverde.
Suplemento: Táboa de mareas: para uso de mariñeiros, mariscadores, bañistas e tóda a xente que teña interése en coñecer cando sube e baixa a mar de Galicia
Referencias: Wikipedia. Visitada o 7 de abril de 2025. https://www.wikidata.org/wiki/Q12395082
Referencias: Historia de la prensa gallega de Enrique Santos Gayoso (2014), t. I, p. 382
Continúa a numeración de "Calendario gallego".
Fundouse grazas ao traballo do impresor e activista cultural Manuel Soto Freire e logo en 1889 pasou a mans de Gerardo Castro Montoya, continuando a súa publicación o seu fillo, Gerardo Castro Lamas, que continuaron a numeración e estilo do anterior. Os primeiros números era case exclusivamente en castelán agás as colaboracións literarias; progresivamente foi aumentando a presenza do galego na publicación e a partir de 1936 por iniciativa de Xosé Filgueira Valverde publicouse integramente en galego, mantendo o monolingüísmo durante todo do franquismo. Os antecedentes desta publicación anual hai que buscalos no "Calendario de Galicia" (Lugo, 1857), "Almanaque de Galicia" (Lugo, 1858) e o "Calendario gallego" (Lugo), editados por Manuel Soto Freire, non en balde "O gaiteiro de Lugo" fai referencia no seu ano de publicación a estes anuarios citados. Saían a finais do ano anterior que anunciaban. Como todos os calendarios que viñeron publicando nos séculos XIX e XX ofrecían información sobre: feiras e mercados da provincia de Lugo, eclipses, velaciones, festas movibles, feiras anuais de Galicia, tradicións galegas, signos do zodíaco, contos, poemas, refráns, adiviñas etc. En 1963 Gerardo Castro vendeu o calendario a La Región que o seguiu publicando ata 1973. En 1996 a Deputación de Lugo decidiu retomar a súa publicación. Publicación moi popular entre os labregos galegos durante o franquismo, chegou a vender 50 000 exemplares.
Os primeiros números eran case exclusivamente en castelán agás as colaboracións literarias; progresivamente foi aumentando a presenza do galego na publicación e a partir de 1936 por iniciativa de Xosé Filgueira Valverde publicouse integramente en galego, mantendo o monolingüísmo durante todo do franquismo.
Descrición baseada no: n. 76 (1933)